nieuw bericht
Door: Sanne Geertsema
Blijf op de hoogte en volg sanne
12 Maart 2007 | Nederland, Veldhoven
Hallo allemaal!
Bedankt voor jullie leuke berichtjes! Erg leuk om te lezen. Hier gaat alles nog steeds goed. De afgelopen week hebben we diabetesvoorlichting bijgewoond in een ziekenhuis in Asmara. Het is iedere dag weer enorm druk met patienten met diabetes. We schatten zo’n 60 per dag. De patienten krijgen eerst een (korte) voorlichting en daarna wordt hun bloedglucose gecontroleerd. Ze moeten soms wel anderhalf uur wachten voordat ze geprikt kunnen worden. Ze hebben een tekort aan verpleegkundigen, dus Samira en ik hebben een ochtend geholpen met het noteren van de bloedglucosegehalten van de patiënten in hun dossier. Ondertussen konden we vragen stellen. Het was echt lopende band werk, maar wel goed om te zien hoe het er daar aan toe gaat. Die dag was er bijvoorbeeld nauwelijks tijd om aan de mensen te vragen hoe het met ze gaat, welke problemen ze tegenkomen enz. Als het bloedglucosegehalte te laag was, werd er gezegd dat ze iets moeten eten en werden ze weggestuurd. Geen echte uitleg dus… Gelukkig gaat het niet iedere dag zo, maar echt een goede individuele voorlichting krijgen de mensen over het algemeen niet. De meeste hier mensen met diabetes hebben geen bloedglucosemeter en er wordt dus nauwelijks gedaan aan zelfcontrole…. Is echt een groot probleem! Ook is er een tekort aan naalden en er wordt dus soms wel een week lang geprikt met één naald (voor degenen die wel aan zelfcontrole doen).
We hebben vorige week een man ontmoet die individuele voorlichting geeft aan patiënten die echt grote problemen hebben met hun diabetes. Die worden dan door hem gezien. Hij ziet een hoop patiënten op één dag. We gaan proberen of we ook met hem kunnen meelopen.
We zijn nu ook bezig met het opstellen van een vragenlijst voor de diabetesvoorlichters om beter achter de kennis van de voorlichters te komen. Ook stellen we vragen aan patiënten om erachter te komen of ze de voorlichting begrijpen, welke problemen ze ervaren enz.
Wat betreft het waterprobleem: we zijn er inmiddels achter dat iedere week van dinsdag tot donderdag er geen water uit de kraan komt. Is geloof ik om te bezuinigingen. We hebben tonnen met water in de ‘tuin’ staan die we dan kunnen gebruiken om te douchen enzo. We warmen dan het water op in de zon. Geen probleem dus…. De dagen dat we wel water hebben uit de kraan is het meestal niet warm, maar dat is niet erg aangezien het hier buiten warm is. Het is trouwens niet echt snik heet gelukkig. Rond de 25 graden denk ik. ’s Avonds koelt het een beetje af, omdat Asmara erg hoog ligt
De meeste mensen dragen hier witte ‘kleden’. Alle (oudere) vrouwen zien er ongeveer hetzelfde uit. Je ziet hier nauwelijks mensen met rokken boven de knie of hemdjes. Dat doen wij dus ook maar niet, want dat wordt niet echt geaccepteerd denken wij.
Het eten smaakt hier trouwens wel goed hoor en we kunnen ook voldoende aan eten komen. Ze hebben heerlijke broodjes (met af en toe een klont zout haha). Je moet ze eigenlijk rond 5.30 uur ofzo halen, maar wij vragen altijd of ze wat voor ons bewaren. Het is dan wel wat ouder brood, maar goed….. Ze eten het brood zonder beleg, dat hebben ze echt nauwelijks. Thee en koffie drinken ze hier met enorm veel suiker. Als je thee drinkt zonder suiker kijken ze erg bezorgd en vragen ze of je ziek bent…..Is niet normaal hier, want er wordt gedacht dat je van het drinken van thee zonder suiker maagklachten krijgt. De mensen eten hier ’s middags en ’s avonds meestal enjera. Het is een soort hartige pannenkoek gemaakt van teff of een soort tarwe. Ze doen er bijvoorbeeld linzensaus, aardappelsaus, vlees of gekookte eieren op. Je eet het met zijn allen van één groot bord en met de handen. Enjera is erg moeilijk om zelf te maken en moet 3 dagen rijzen. We kopen het daarom meestal of we krijgen het van de buurvrouw. De buurvrouw wil trouwens dat we zeggen wanneer we weggaan en dat we ons melden als we weer terug zijn…. Het is goed bedoeld, maar we vonden het toch iets wat overdreven!
Vorig weekend hebben we 2 families bezocht net buiten de stad. Ze hebben familie in Nederland en we moesten wat spullen brengen. We hebben daar gegeten (uiteraard enjera) en ook koffie gedronken. Ik heb gezien wat de coffee ceremony inhoudt. Is erg leuk om te zien. Koffie drinken duurt daar ook echt een paar uur. Bij de koffie eten ze zelfgemaakte popcorn. Ze waren erg gastvrij en drongen steeds aan om meer te eten ook al zaten we bomvol. Het was interessant om te zien hoe ze daar leven. Ze hebben bijvoorbeeld een slaap- en woonkamer in één, afgeschermd door een gordijn. Heel de familie slaapt daar en het is erg krap. Het is trouwens een gewoonte om iets mee te nemen als gebak of cake als je ergens op bezoek gaat. Is soms wel lastig om te proberen je doos met gebakjes in goede staat te houden in een bomvolle bus… maar goed.
Deze week hebben we met degene die ons op het vliegveld heeft opgehaald ergens Chinees gegeten en daarna een paar uur door de stad gewandeld. Het is hier heel normaal om ’s avonds een stuk te wandelen en het is dan ook ontzettend druk op straat. De sterren en de maan zijn hier trouwens echt super mooi!!! Kun je echt uren naar kijken.
Afgelopen zaterdag zijn we ook op bezoek geweest bij een familie buiten de stad. Het was ongeveer een uur met de bus. De tocht ernaar toe met de bus was erg mooi! Sommige stukken leken net woestijn door de cactussen, kamelen en al het zand. We werden goed ontvangen door de familie en uiteraard kregen we daar weer goed te eten. Ook al hebben ze zelf zo weinig geld….Best moeilijk vind ik. We hebben cadeautjes gegeven als dank voor het eten en hun gastvrijheid. Ze hebben een paar uur met ons rondgereden in een busje over zeer hobbelige wegen om ons de omgeving te laten zien. Zo bijzonder hoe de mensen daar leven! De tocht was in ieder geval de moeite waard.
Wat ik ook nog even moet vertellen is dat het hier heel normaal is als mannen hand in hand lopen. Het is als een soort blijk van vriendschap. Is best apart, want homoseksualiteit is hier ten strengste verboden en hand in hand lopen vinden ze dan weer heel normaal. Man en vrouw zie je hier weer nauwelijks hand in hand lopen.
De kinderen in de buurt weten nu waar ‘de blanke’ (ik) woont en komen iedere dag een paar keer kijken. Ze nemen steeds vriendjes en vriendinnetjes mee. Gelukkig zijn het leuke kinderen! Ondertussen als ik dit typ, komt er ook een meisje binnenlopen om te vragen om een broodje. Kun je echt niet weigeren. Is misschien haar enige avondeten van vandaag…
En euh wat betreft de moskeegeluiden…..die gaan gewoon door…ook in het weekend. Het advies oordopjes helpt helaas niet, want daarvoor is het geluid te hard. Ach ja, als dat het enige is waar we over kunnen klagen…!
Mijn verhaal is misschien een beetje onsamenhangend, maar je weet gewoon niet waar je moet beginnen met vertellen haha. Ow ja en ik ben nog bezig met het proberen foto’s op de site te zetten, maar heb nog even geduld. Gaat hier ook niet zo makkelijk.
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat en hou me op de hoogte!
liefs Sanne
Bedankt voor jullie leuke berichtjes! Erg leuk om te lezen. Hier gaat alles nog steeds goed. De afgelopen week hebben we diabetesvoorlichting bijgewoond in een ziekenhuis in Asmara. Het is iedere dag weer enorm druk met patienten met diabetes. We schatten zo’n 60 per dag. De patienten krijgen eerst een (korte) voorlichting en daarna wordt hun bloedglucose gecontroleerd. Ze moeten soms wel anderhalf uur wachten voordat ze geprikt kunnen worden. Ze hebben een tekort aan verpleegkundigen, dus Samira en ik hebben een ochtend geholpen met het noteren van de bloedglucosegehalten van de patiënten in hun dossier. Ondertussen konden we vragen stellen. Het was echt lopende band werk, maar wel goed om te zien hoe het er daar aan toe gaat. Die dag was er bijvoorbeeld nauwelijks tijd om aan de mensen te vragen hoe het met ze gaat, welke problemen ze tegenkomen enz. Als het bloedglucosegehalte te laag was, werd er gezegd dat ze iets moeten eten en werden ze weggestuurd. Geen echte uitleg dus… Gelukkig gaat het niet iedere dag zo, maar echt een goede individuele voorlichting krijgen de mensen over het algemeen niet. De meeste hier mensen met diabetes hebben geen bloedglucosemeter en er wordt dus nauwelijks gedaan aan zelfcontrole…. Is echt een groot probleem! Ook is er een tekort aan naalden en er wordt dus soms wel een week lang geprikt met één naald (voor degenen die wel aan zelfcontrole doen).
We hebben vorige week een man ontmoet die individuele voorlichting geeft aan patiënten die echt grote problemen hebben met hun diabetes. Die worden dan door hem gezien. Hij ziet een hoop patiënten op één dag. We gaan proberen of we ook met hem kunnen meelopen.
We zijn nu ook bezig met het opstellen van een vragenlijst voor de diabetesvoorlichters om beter achter de kennis van de voorlichters te komen. Ook stellen we vragen aan patiënten om erachter te komen of ze de voorlichting begrijpen, welke problemen ze ervaren enz.
Wat betreft het waterprobleem: we zijn er inmiddels achter dat iedere week van dinsdag tot donderdag er geen water uit de kraan komt. Is geloof ik om te bezuinigingen. We hebben tonnen met water in de ‘tuin’ staan die we dan kunnen gebruiken om te douchen enzo. We warmen dan het water op in de zon. Geen probleem dus…. De dagen dat we wel water hebben uit de kraan is het meestal niet warm, maar dat is niet erg aangezien het hier buiten warm is. Het is trouwens niet echt snik heet gelukkig. Rond de 25 graden denk ik. ’s Avonds koelt het een beetje af, omdat Asmara erg hoog ligt
De meeste mensen dragen hier witte ‘kleden’. Alle (oudere) vrouwen zien er ongeveer hetzelfde uit. Je ziet hier nauwelijks mensen met rokken boven de knie of hemdjes. Dat doen wij dus ook maar niet, want dat wordt niet echt geaccepteerd denken wij.
Het eten smaakt hier trouwens wel goed hoor en we kunnen ook voldoende aan eten komen. Ze hebben heerlijke broodjes (met af en toe een klont zout haha). Je moet ze eigenlijk rond 5.30 uur ofzo halen, maar wij vragen altijd of ze wat voor ons bewaren. Het is dan wel wat ouder brood, maar goed….. Ze eten het brood zonder beleg, dat hebben ze echt nauwelijks. Thee en koffie drinken ze hier met enorm veel suiker. Als je thee drinkt zonder suiker kijken ze erg bezorgd en vragen ze of je ziek bent…..Is niet normaal hier, want er wordt gedacht dat je van het drinken van thee zonder suiker maagklachten krijgt. De mensen eten hier ’s middags en ’s avonds meestal enjera. Het is een soort hartige pannenkoek gemaakt van teff of een soort tarwe. Ze doen er bijvoorbeeld linzensaus, aardappelsaus, vlees of gekookte eieren op. Je eet het met zijn allen van één groot bord en met de handen. Enjera is erg moeilijk om zelf te maken en moet 3 dagen rijzen. We kopen het daarom meestal of we krijgen het van de buurvrouw. De buurvrouw wil trouwens dat we zeggen wanneer we weggaan en dat we ons melden als we weer terug zijn…. Het is goed bedoeld, maar we vonden het toch iets wat overdreven!
Vorig weekend hebben we 2 families bezocht net buiten de stad. Ze hebben familie in Nederland en we moesten wat spullen brengen. We hebben daar gegeten (uiteraard enjera) en ook koffie gedronken. Ik heb gezien wat de coffee ceremony inhoudt. Is erg leuk om te zien. Koffie drinken duurt daar ook echt een paar uur. Bij de koffie eten ze zelfgemaakte popcorn. Ze waren erg gastvrij en drongen steeds aan om meer te eten ook al zaten we bomvol. Het was interessant om te zien hoe ze daar leven. Ze hebben bijvoorbeeld een slaap- en woonkamer in één, afgeschermd door een gordijn. Heel de familie slaapt daar en het is erg krap. Het is trouwens een gewoonte om iets mee te nemen als gebak of cake als je ergens op bezoek gaat. Is soms wel lastig om te proberen je doos met gebakjes in goede staat te houden in een bomvolle bus… maar goed.
Deze week hebben we met degene die ons op het vliegveld heeft opgehaald ergens Chinees gegeten en daarna een paar uur door de stad gewandeld. Het is hier heel normaal om ’s avonds een stuk te wandelen en het is dan ook ontzettend druk op straat. De sterren en de maan zijn hier trouwens echt super mooi!!! Kun je echt uren naar kijken.
Afgelopen zaterdag zijn we ook op bezoek geweest bij een familie buiten de stad. Het was ongeveer een uur met de bus. De tocht ernaar toe met de bus was erg mooi! Sommige stukken leken net woestijn door de cactussen, kamelen en al het zand. We werden goed ontvangen door de familie en uiteraard kregen we daar weer goed te eten. Ook al hebben ze zelf zo weinig geld….Best moeilijk vind ik. We hebben cadeautjes gegeven als dank voor het eten en hun gastvrijheid. Ze hebben een paar uur met ons rondgereden in een busje over zeer hobbelige wegen om ons de omgeving te laten zien. Zo bijzonder hoe de mensen daar leven! De tocht was in ieder geval de moeite waard.
Wat ik ook nog even moet vertellen is dat het hier heel normaal is als mannen hand in hand lopen. Het is als een soort blijk van vriendschap. Is best apart, want homoseksualiteit is hier ten strengste verboden en hand in hand lopen vinden ze dan weer heel normaal. Man en vrouw zie je hier weer nauwelijks hand in hand lopen.
De kinderen in de buurt weten nu waar ‘de blanke’ (ik) woont en komen iedere dag een paar keer kijken. Ze nemen steeds vriendjes en vriendinnetjes mee. Gelukkig zijn het leuke kinderen! Ondertussen als ik dit typ, komt er ook een meisje binnenlopen om te vragen om een broodje. Kun je echt niet weigeren. Is misschien haar enige avondeten van vandaag…
En euh wat betreft de moskeegeluiden…..die gaan gewoon door…ook in het weekend. Het advies oordopjes helpt helaas niet, want daarvoor is het geluid te hard. Ach ja, als dat het enige is waar we over kunnen klagen…!
Mijn verhaal is misschien een beetje onsamenhangend, maar je weet gewoon niet waar je moet beginnen met vertellen haha. Ow ja en ik ben nog bezig met het proberen foto’s op de site te zetten, maar heb nog even geduld. Gaat hier ook niet zo makkelijk.
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat en hou me op de hoogte!
liefs Sanne
-
12 Maart 2007 - 19:22
BEN:
WOUWWW.... WAT HEB JE WEER VEEL MEEGEMAAKT, ben nog steeds jalours .HIER VANDAAG WEL 16o EN GEEN REGEN. SUCCES EN GROETJES Ben -
12 Maart 2007 - 20:15
Mattie:
ha, leuk weer nieuws, heel veel liefs van mij, ook aan Samira. tot bellens -
12 Maart 2007 - 21:16
Peter En Wilma:
Hoi Sanne, wat leuk om met jou, je stage een beetje mee te kunnen beleven. Wat een ervaringen.Dit is echt iets wat je nooit meer vergeet. Ik heb al aan Matti voorgesteld om ook eens samen zo'n ervaring op te gaan doen. Maar we hebben nog niet afgesproken wanneer.
Wie weet als we met pensioen gaan. Geniet nog maar verder en wij genieten hier met je mee.
Veel liefs, Peter en Wilma -
13 Maart 2007 - 07:27
Kirsten:
He Sanne,
Ik moet eerlijk zeggen dat ik steeds jaloerser word na al die leuke, indrukwekkende dingen die jullie mee maken. Echt super!
Groejtes aan Samira!
XXX Kirsten -
13 Maart 2007 - 08:25
Linda:
Ha Sanne en Samira,
Super leuk al die dingen die jullie meemaken. Hier in Nederland gaat alles zijn gangetje. Ik ben wel heel benieuwd naar je foto's. Over een tijdje zien ze het verschil niet meer tussen jou en de inwoners daar..., blijft het daar tot de zomer zo lekker of verwachten ze dat het warmer gaat worden.
Liefs Linda
-
13 Maart 2007 - 13:16
Marijn:
25 graden... heerlijk zeg!!! Hier is het nu gelukkig ook al een beetje lente aan het worden, de terrasjes zitten alweer vol! Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt daar in het zuiden! Ach ja van die moskee geluiden.. als je weer terugbent in NL dan kun je tenminste om een ding blij zijn; dat je die geluiden niet meer hoort!
Geniet ervan!
XMarijn
-
13 Maart 2007 - 13:46
Hanne:
Dag Sanne,
Wat een indrukwekkend verhaal. Wordt de afstudeeropdracht al wat concreter en krijgen jullie daar ook begeleiding? Ik ben net klaar met afsuderen en ben blij dat het er op zit. Morgen begin ik met mijn stage.
Groeten aan Samira.
-
13 Maart 2007 - 15:33
Janneke:
Hey Sanne,
Wat een belevenissen! Een hoop ervaring erbij! Zelf lees ik het liever op een afstand. Voor mij te veel ellende om me heen. Hopelijk kun je daar nog veel voor ze betekenen!
Liefs Janneke -
13 Maart 2007 - 18:00
Angela:
echt heel leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken. waarschijnlijk doe je nog meer indrukken op dan dat je op papier kunt verwoorden... Kan niet wachten tot dat je weer een verhaal mailt!! Geniet er van ondanks dat je ook veel moeilijke situaties tegenkomt! Veel liefs en groeten aan samira -
13 Maart 2007 - 19:02
Susanne:
Ha meiden!!!
Ben echt jaloers, lijkt me echt super interessant daarzo.
Groeten aan Samira.
Liefs -
13 Maart 2007 - 20:29
Els Janssen:
Hallo Sanne,
Geweldig de verhalen te lezen over wat jullie daar meemaken. Dat moet de stage wel tot een zeer bijzondere ervaring maken en zeker geeft het mij de bewustwording dat we het hier maar erg goed hebben ook al klagen we dat de gezondheidszorg met rasse schreden achteruitgaat staat het in geen tegenstelling tot wat jullie daar meemaken. Ik wens jullie nog veel sterkte met de stage en toch ook veel plezier in dit geweldige continent.
Hartelijke groeten van Els
-
17 Maart 2007 - 11:26
Rianne:
Hoi Sannne,
Heel veel succes gewenst met je afstudeerstage in Eritrea. Geniet vooral ook van alles wat je ziet, ruikt, proeft en beleeft, want voor je het weet ben je weer terug in ons Tulpenlandje.
Groetjes,
Rianne en Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
